موسسه اطلاعات مرغداری - اثرات پري‌بيوتيک‌هاي جيره‌اي (اينولين و مانان‌اوليگوساکاريد) و مکمل آنتي‌بيوتيکي روي عملکرد جوجه‌هاي گوشتي

اثرات پري‌بيوتيک‌هاي جيره‌اي (اينولين و مانان‌اوليگوساکاريد) و مکمل آنتي‌بيوتيکي روي عملکرد جوجه‌هاي گوشتي

اثرات پري‌بيوتيک‌هاي جيره‌اي (اينولين و مانان‌اوليگوساکاريد) و مکمل آنتي‌بيوتيکي روي عملکرد جوجه‌هاي گوشتي توسط: مرتضي حسني مقدم چکيده: در اين آزمايش از 192 جوجه نر سويه آرين در قالب طرح پايه کاملا تصادفي، با هشت تيمار شامل شاهد، آنتي‌بيوتيک، سه سطح پري‌بيوتيك اينولين‌ (5/1، 3 و 5/4 درصد جيره، محصول تجاري باريج‌اسانس) و سه سطح پري‌بيوتيك مانان اوليگوساکاريد (1/0، 2/0 و 3/0 درصد از جيره، محصول تجاري اکتيوموس) و سه تکرار استفاده شد. هدف از اين آزمايش، بررسي جايگزين نمودن پري‌بيوتيك‌ها به جاي آنتي‌بيوتيک در جيره جوجه‌هاي گوشتي و بدست آوردن سطح مطلوب استفاده از پري‌بيوتيك موثر در جيره بود. جوجه‌ها از روز دوم تا پايان 42 روزگي از آب و جيره‌هاي آزمايشي بر پايه ذرت و سويا بصورت آزاد استفاده نمودند. وزن جوجه ها و ميزان مصرف خوراک بصورت هفتگي توزين و بر اساس داده‌هاي حاصل، ضريب تبديل خوراک محاسبه گرديد. در روز 43 آزمايش از هر واحد آزمايش دو جوجه بعنوان نمونه انتخاب و لاشه آنها تجزيه شد. داده‌هاي اين آزمايش توسط رويه GLM از نرم افزار SAS مورد آناليز قرار گرفت که اين نتايج حاصل شد: در طي هفته اول بين تيمارها اختلاف معني‌داري در رابطه با افزايش وزن هفتگي، ميزان مصرف خوراک و ضريب تبديل خوراک وجود نداشت(05/0 > P). از هفته دوم تا انتهاي آزمايش(6 هفتگي) جوجه‌هاي تيمار 5/4 درصد اينولين (باريج‌اسانس) بيشترين مقدار افزايش وزن را نشان دادند که اين اختلاف با تيمار 3 و 5/1 درصد اينولين (باريج‌اسانس) معني‌دار بود(05/0 > P). اختلاف سطوح پايين اينولين (5/1 و 3 درصد باريج‌اسانس) با يکديگر و با تيمار آنتي‌بيوتيک معني‌دار نبود(05/0 > P). کمترين ميزان افزايش وزن هفتگي مربوط به سطوح مختلف اکتيوموس بود که با شاهد و آنتي‌بيوتيک اختلاف معني‌داري داشتند (01/0 > P).در هفته‌هاي دوم تا ششم بيشترين مقدار مصرف خوراک مربوط به تيمارهاي اينولين (باريج اسانس) بود. مقدار مصرف خوراک در تيمار 5/4 درصد اينولين (باريج‌اسانس) با آنتي‌بيوتيک و شاهد داراي اختلاف معني‌دار بود(01/0 > P). کمترين ميزان مصرف خوراک مربوط به تيمارهاي مصرف کننده مانان اوليگوساکاريد (اکتيوموس) بود که اين اختلاف با تيمار شاهد و آنتي‌بيوتيک معني‌دار بود (01/0 > P). کمترين ضريب تبديل خوراک مربوط به تيمارهاي اينولين (باريج‌اسانس) بود. تيمار 3/0 درصد اکتيوموس بيشترين ضريب تبديل خوراک را نشان داد که با سطح 1/0 درصد مانان اوليگوساکاريد (اکتيوموس) اختلاف معني‌دار بود (05/0 > P) و اختلاف سطح1/0 درصد مانان اوليگوساکاريد نيز با شاهد معني‌دار مي‌باشد (01/0>P). وزن چربي حفره بطني در تيمار آنتي‌بيوتيک بيشترين مقدار بود و با ديگر تيمارها اختلاف معني‌داري داشت (05/0 > P). سطوح اينولين (باريج‌اسانس) داراي کمترين ميزان چربي حفره بطني بودند که با ديگر تيمارها اختلاف معني‌داري داشتند (05/0 > P). وزن ژژنوم و ايليوم در واحد طول در تيمارهاي باريج‌اسانس افزايش يافته بود و تيمار 5/4 درصد اينولين (باريج‌اسانس) با ديگر تيمارها اختلاف معني‌داري داشت (05/0 > P). بين ديگر اجزاء لاشه اختلاف معني‌داري مشاهد نشد (05/0 > P). ليپوپروتئين با دانسيته بالا، کلسترول و تري‌گليسريد پلاسما در تيمار 3 و 5/4 درصد اينولين (باريج‌اسانس) کاهش يافته بود که در مقايسه با ديگر تيمارها اختلاف معني داري از خود نشان دادند (05/0 > P).