موسسه اطلاعات مرغداری - الگوي مقاومت دارويي و محتوي پلاسميدي جدايه‌هاي Escherichia coli از موارد كلي با سيلوز طيور

دكتر سيد مصطفي پيغمبري ، دكتر پيام حقيقي خوشخو

الگوي مقاومت دارويي و محتوي پلاسميدي جدايه‌هاي Escherichia coli از موارد كلي با سيلوز طيور

هدف تعيين ميزان مقاومت به تركيبات آنتي باكتريال و الگوي محتوي پلاسميدي در جدايه‌هاي Escherichia coli از موارد كلي باسيلوز طيور.
طرح : بررسي توصيفي.
نمونه‌ها: تعداد 150 جدايه E.coli از جراحات پريكارديت جوجه‌‌هاي گوشتي تلف شده از بيماري كلي با سيلوز (با توزيع 5 نمونه از هر مرغداري).
روش : حساسيت هر كدام از 150 جدايه نسبت به 20 تركيب آنتي باكتريال تعيين گرديد. همچنين محتوي پلاسميدي تعداد 100 جذايه E.coli از 20 مرغداري (با توزيع 5 نمونه از هر مرغداري) نيز مشخص شد.
نتايج : همه جدايه‌ها حساس به سفتيوفور و جنتامايسين بودند و درصد وقوع مقاومت به ديگر 18 تركيب آنتي باكتريال در بين جدايه‌ها به ترتيب عبارت بود از : ناليديكسيك اسيد، 7/98 اريترومايسين، 3/97: كليستين، 7/96: تتراسيكلين، 94: فلومكوئين، 92: اكسي تتراسيكلين، 7/90: ديفلوكساسين، 84: نيتروفورانتوئين، 3/81 فورازوليدون، 3/79: سولفامتوكسازول + تري متوپريم، 6/72: انروفلوكساسين، 66: لينكواسپكتين،7/64: نورفلوكساسين، 7/52: نئومايسين، 52: كلرامفنيكل، 7/46: سيپروفلوكساسين، 44: واسترپتومايسين، 7/26. نسبت به 10 تركيب آنتي باكتريال رايج در صنعت طيور 82الگوي مقاومت شناسايي شد كه 86 جدايه (2/57 درصد) به بيش از يك الگو و 64 جدايه (7/42 درصد) هر كدام فقط به يك الگو تعلق داشتند. محتوي پلاسميدي 100 جدايه مورد بررسي نيز در محدوده وزن ملكولي يك تا بيش از 68 Kb، 62 الگو را تشكيل دادند. 12 درصد جدايه‌ها نيز فاقد پلاسميد بودند.
نتيجه‌گيري : هر چند محتوي پلاسميدي و الگوي مقاومت دارويي براي تمايز اشريشياكلي‌هاي جدا شده از يك مزرعه مفيد بود وليكن الگوي مقاومت دارويي و محتوي پلاسميدي، هيچ كدام به عنوان نشانگر E.coli كلي با سيلوز طيور قابل استفاده نبودند.