موسسه اطلاعات مرغداری - اثرات دو روش بيولوژيكي خوراك دهي بر مقدار انرژي قابل سوخت و سازچربي طيور و روغن ماهي با استفاده از خروس بالغ

اثرات دو روش بيولوژيكي خوراك دهي بر مقدار انرژي قابل سوخت و سازچربي طيور و روغن ماهي با استفاده از خروس بالغ

در اين آزمايش از خروس هاي بالغ (ردايلندرد) و دو روش آزمايش بيولوژيكي خوراك دهي با دقت PF و خوراك دهي اختياري (CAM) به منظور تعيين مقدار انرژي قابل سوخت و ساز چربي طيور و روغن ماهي استفاده گرديد. تعداد 32 قطعه خروس بالغ مورد استفاده در آزمايش از جمعيت مشابه و داراي ميانگين وزني متعادل انتخاب و در قفسهاي انفرادي متابوليكي نگهداي گرديد. آزمايش با طرح كاملا تصادفي با 5 تيمار و چهار تكرار صورت گرفت. در مقايسه با دو روش بيولوژيكي خوراك دهي اختياري و با دقت نتايج آزمايش نشان داد كه روش بيولوژيكي خوراك دهي با خوراك دهي با دقت براي خوراك پايه داراي چربي با افزايش سطوح چربي سبب كاهش مقدار انرژي قابل سوخت وساز ميگردد. بطوريكه سطح 5 درصد چربي طيور با استفاده از روش خوراك دهي با دقت نسبت به روش بيولوژيكي خوراك دهي اختياري مقدار انرژي قابل سوخت و ساز بيشتري در مقايسه با سطح 10 درصد چربي طيور نشان داد كه مقدار انرژي قابل سوخت و ساز حقيقي (TME) بيشتر از ساير معيارهاي ديگر انرژي قابل سوخت و ساز بود. روش بيولوژيكي اختياري سبب قابليت هضم خوراك پايه حاوي منابع چربي گرديد، دليل آنرا ميتوان اثرات متقابل و يا فعل و انفعالات در استفاده بيشتر از انرژي و ديگر تركيبات خوراك و حالت همكوشي و قابليت هضم و استفاده يا بهره برداري مناسب مواد مغذي خوراك دانست. مقدار انرژي قابل سوخت و ساز چربي طيور حاصل از دو روش بيولوژيكي كمتر از روغن ماهي مي باشد با اينكه از لحاظ پروفيل اسيدهاي چرب بخصوص از لحاظ اسيداولئيك، لينولئيك و پالمتيك هر دو منبع چربي نسبت به ساير پروفيل اسيدهاي چرب بيشتر است ولي اين تفاوت قابليت سوخت و ساز انرژي را ميتوان ناشي از ناخالص بودن چربي طيور حاصل از ضايعات كشتارگاهي و نسبت اسيدهاي چرب اشباع و غيراشباع آن و پايين بودند قابليت هضم و جذب دانست. ميتوان استنتاج نمود كه مقدار انرژي قابل سوخت و ساز چربي ها تحت تاثير روش هاي بيولوژيكي، پروفيل اسيدهاي چرب منابع چربي، تركيب خوراك پايه و فعاليت باكتريهاي دستگاه گوارش در كاهش جذب اسيدهاي چرب و همچنين اثرات متقابل، همكوشي و قابليت هضم مواد خوراكي يا در دسترس قرار گرفتن مواد مغذي مي باشد. مقدار انرژي قابل سوخت و ساز چربي طيور 0.08 +5.37 و روغن ماهي0.07 +8.85 کيلوكالري در گرم است كه مي توان آنرا در جبيره نويسي طيور توصيه نمود.

کليدواژگان: انرژي قابل سوخت و ساز ، چربي طيور ، روغن ماهي ، روش بيولوژيكي