استفاده از جوجه‌های نژاد بومی و ایجاد ارزش افزوده برای محصولات تولیدی
ایانا , 2 خرداد 1396 ساعت 22:16
آن دسته از تولیدکنندگان مرغ یا تخم‌مرغ که سرمایه کوچکی را به این کسب‌وکار اختصاص داده‌اند، باید بتوانند با بزرگان این بازار رقابت کنند؛ این مساله به ویژه در ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
به گزارش ایانا به نقل از farmers weekly در بازار مدرن امروز، کشاورزان و دامداران کوچک ابتدا باید به دنبال بازار برای محصولات خود بگردند. این موضوع در ارتباط با تولیدکنندگان مرغ و تخم‌مرغ نیز صادق است. زیرا آنها باید بتوانند با تولیدکنندگان بزرگ بازار رقابت کنند تا بلکه جایگاه ثابتی را در قفسه‌های سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها به دست بیاورند. صاحبان مرغداری‌های بزرگ اغلب از نژادهای ویژه مرغ برای تولید استفاده می‌کنند و سهم زیادی از بازار را اینچنین در دست دارند. این نژادها حاصل سال‌ها تحقیق، آزمایش و انتخاب بوده و با صرف هزینه‌های گزاف اکنون به جایی رسیده‌اند که به خوبی با محیط سازگار هستند.
اما این جوجه‌ها در حال حاضر برای تولیدکنندگان کوچک، مناسب نیست. این در حالی است که نژادهای مرغ بومی مانند باش‌ولد (Boschveld) و یا نژادهای قدیمی دومنظوره مثل آسترالوپ (Australorp)، رودآیلند قرمز و نیوهمپشایر برای تولیدکنندگان کوچک مقیاس، مناسب‌ترند. چنین نژادهایی رشد چندان سریعی نداشته و به نسبت، غذای بیشتری مصرف می‌کنند، اما در مقابل دوام بیشتری دارند و نسبت به بسیاری از بیماری‌ها مقاوم هستند. ضمن اینکه سازگاری و تولید بهتر در شرایط نیمه متمرکز، پرورش آنها را از نظر اقتصادی به صرفه می‌کند.
آنها همچنین نژادهای ایده‌آلی برای بازارهای غیررسمی و مراکز خرید و فروش مرغ زنده محسوب می‌شوند. بافت و طعم گوشت آنها مطلوب است و هرچند که حجم تخم‌گذاری آنها به پای نژادهای تجاری نمی‌رسد، اما تخم‌مرغ تولید شده از آنها خوش‌خوراک‌تر است. این موضوع برای تولیدکننده کوچک بسیار به صرفه‌تر خواهد بود. زیرا جوجه‌های گوشتی یا مرغ‌های تخم‌گذار نژادهای تجاری تنها هنگامی از بالاترین عملکرد برخوردار خواهند بود که در واحدهای بزرگ پرورش داده شوند. بنابراین خرید چنین جوجه‌هایی برای مرغداران با سرمایه‌گذاری اندک توصیه نمی‌شود. باید در نظر داشت که بهره‌بردار خرده‌پا هرگز نمی‌تواند با یک تولیدکننده بزرگ، چه از نظر حجم تولید و چه از لحاظ قیمت، رقابت کند.
شرکت‌های بزرگ می‌توانند جوجه‌های یکروزه خود را به تولیدکنندگان کوچک بفروشند تا آنها ادامه مسیر رشد را برای تولید گوشت یا تخم‌مرغ در پیش بگیرند. این عمل می‌تواند برای کسب‌وکارهای خرده‌پا مفید باشد چراکه بعد از شش تا هشت هفته می‌توانند مرغ را به کشتارگاه بفرستند، اما باز هم توصیه می‌شود که از خرید نژادهای تجاری پرهیز کنند.
محققانی که در عرصه کشاورزی فعالیت دارند، هشدار می‌دهند که تولید تخم‌مرغ برای تازه‌خوری، حاشیه سود اندکی دارد. بنابراین تولیدکنندگان کوچک باید برای رقابت‌پذیری محصولات خود، طرح‌ریزی کرده و استراتژی درستی برای بازار بچینند. این دوراندیشی می‌تواند به آنها کمک کند تا محصولات‌شان را برای تازه‌خوری در فروشگاه‌های ویژه به فروش برسانند. البته این بخش از تولیدکنندگان باید به ایجاد ارزش افزوده در محصولات خود فکری اساسی کنند. به عنوان مثال، آنها می‌توانند تخم‌مرغ آب‌پز را در مدرسه‌ها یا ایستگاه‌های تاکسی تا سه برابر قیمت تخم‌مرغ خام بفروشند. حتی می‌توان نحوه بسته‌بندی مرسوم تخم‌مرغ را تغییر داد و به جای بسته‌های شش یا ۱۲ عددی، واحدهای چهار یا هفت تایی تخم‌مرغ را بسته‌بندی کرد. به هر حال، بهتر است با مشتریان به صورت رو در رو صحبت کرد تا نیاز آنها را فهمید و بر اساس آن، دست به تولید زد.
کد مطلب: 11221
آدرس مطلب: http://infopoultry.net/vdcgqx9q.ak9qx4prra.html