موسسه اطلاعات مرغداری - بررسي دامنه پراكنش، تراكم و زيست شناسي زادآوري قرقاول بال نقره اي (Phasianus colchicus principalis، Sclater، 1885) در شمال شرق ايران

بررسي دامنه پراكنش، تراكم و زيست شناسي زادآوري قرقاول بال نقره اي (Phasianus colchicus principalis، Sclater، 1885) در شمال شرق ايران

قرقاول معمولي (Phasianus colchicus، Linnaeus، 1758) گونه بومي ناحيه جغرافيايي اروپا-آسياست. زيرگونه قرقاول بال نقره اي (P. c. principalis) در تركمنستان و شمال افغانستان تا اراضي مجاور رودخانه هريرود در شمال شرق ايران حضور دارد. پژوهش حاضر، نخستين تلاش در جهت تعيين دامنه پراكنش و ميزان تراكم جمعيت هاي قرقاول بال نقره اي و شناخت زيست شناسي زادآوري آن در شمال شرق ايران است. به منظور مطالعه تراكم و پراكنش قرقاول بال نقره اي در دو شهرستان سرخس و درگز، 36 ايستگاه تعيين شد. بررسي رفتار زادآوري اين زيرگونه شامل فرآيند تخم گذاري، تفريخ و تغذيه جوجه ها، با نصب دوربين و انجام فيلم برداري در 10 ايستگاه كه در آن 14 آشيانه فعال پيدا شد، انجام گرديد. بر اساس اين مطالعه، شكل آشيانه ساده، تاريخ آغاز جوجه آوري در 5±21 فروردين ماه، خروج جوجه ها از تخم در 5±18 ارديبهشت ماه و ميزان مشاركت والد نر در پرورش جوجه ها اندك است. طول دوره تفريخ تخم ها در طبيعت 1±24 روز است. مقايسه ريخت سنجي تخم ها (طول و عرض)، ابعاد آشيانه و تعداد تخم در آشيانه به تفكيك در 10 ايستگاه، بيانگر اختلاف معني دار در جمعيت هاي مورد مطالعه است (P<0.05، ANOVA)؛ به طوري كه تحليل مميزي و دارنگاره حاصل از صفات ريخت سنجي تخم ها، جدايي جمعيت ها را تاييد مي كند. علاوه بر اين، مقايسه ريخت سنجي تخم ها نشان دهنده تفاوت معني دار طول تخم در حالت اسارت نسبت به طبيعت است (P<0.05)