مصرف خوراك مازاد بر نياز مرغ هاى مادر گوشتى، باعث شروع تغييرات متابوليك و هورمونى و نهايتا تضعيف عملكرد توليدمثلى مى گردد. در اين آزمايش، پاسخ مرغ هاى مادرگوشتى به دو نوع نحوه خوراكدهى (تحت تغذيه آزاد و خوراكدهى محدود) و دو حالت تزريق يا عدم تزريق روزانه دز زياد پروژسترون، در مقابل گروه كنترل ارزيابى شد. 64 قطعه مرغ مادر گوشتى كاب 500 از سن 27 الى 38 هفتگى در دو گروه متفاوت تغذيه آزاد يا خوراكدهي محدود توزيع شدند. از هر گروه، 14 پرنده براي تزريق پروژسترون انتخاب گرديد. در يك دوره 3 هفته اي، روزانه به ميزان 5/2 ميلي گرم پروژسترون به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن، زير پوست پشت ناحيه ابتداي گردن آن ها تزريق شد. هر تيمار 7 تكرار داشت. تعداد تخم مرغ هاي قابل جوجه كشي و تخم مرغ هاي غيرطبيعي، روزانه ثبت گرديد. قبل از شروع دوره تزريق، 10 روز و 20 روز بعد از آغاز تزريقات، خونگيري انجام شد. غلظت گلوكز، كلسترول، تري آسيل گليسرول، پروژسترون، استراديول، تستوسترون، 3Tو 4Tدر پلاسما ها اندازه گيري شد. تزريق پروژسترون در پرندگان تحت تغذيه آزاد و مرغ هاي با خوراكدهي محدود، منجر به تحليل تخمدان گرديد و تخمدان هاي اين پرندگان فاقد سلسله مراتب فوليكولي بودند (05/0.)p> تزريق پروژسترون، وقوع پديده توقف تخم مرغ در رحم را افزايش داد (05/0.)p> بر اساس نتايج، عليرغم اين كه در اوايل دوره تزريق، دز زياد پروژسترون، در مرغ هاي مادر گوشتي تحت تغذيه آزاد و خوراكدهي محدود، موجب تخمك گذاري مكرر گرديد (05/0)p> ولي اين نرخ بالاي تخمك گذاري منجر به افزايش ميزان توليد تخم مرغ هاي قابل جوجه كشي نشد. مرغ هاي مادر گوشتي در هر دو نحوه خوراكدهي، به تزريق دز زياد پروژسترون، پاسخ مشابهي دادند.