تداخل فاكتورهاي داخلي بدن پرنده با عوامل محيطي در وقوع سندرم آسيت
عوامل مختلفي در وقوع سندرم آسيت نقش دارند. گاهي هم تداخل چند عامل همزمان سبب تشديد وقوع آسيت مي گردد. اين عوامل ممكن است داخلي باشند: مانند سرعت رشد، فعاليت هورمونهاي تيروئيدي و پارامترهاي آناتومي سيستم گردش خون و تنفس و يا مانند درجه حرارت و ارتفاع محل پرورش پرنده، كه از عوامل خارجي موثر بر ايجاد سندرم آسيت محسوب مي شوند. افزايش وقوع سندرم آسيت با پيشرفت علم ژنتيك و اصلاح نژاد همراه بوده است. در واقع با به گزيني جوجه هاي گوشتي به منظور افزايش حجم عضلات، به ويژه عضلات سينه، ميزان بروز آسيت در جوجه هاي نسل جديد و با رشد سريع، افزايش چشمگيري يافته است. به هنگام اصلاح نژاد براي افزايش سرعت رشد، دقت و توجه لازم به همخواني دستگاه هاي تامين كننده اكسيژن براي متابوليسم بدن اين پرنده نشده است و لذا به دليل عدم تعادل بين اكسيژن مورد نياز و اكسيژن دريافتي در مرحله رشد، كمبود اكسيژن و يا هيپوكسي در پرنده رخ مي دهد، كه منجر به وقوع بيشتر آسيت مي گردد. به همين دليل بين جوجه هاي گوشتي كه به آسيت حساس ترند نسبت به جوجه هاي مقاوم تر، تفاوتهايي در بعضي از شاخص هاي سندرم آسيت مانند، هماتوكريت خون، غلظت گازهاي تنفسي خون، تراكم رسپتورهاي بتا آدرنرژيك عضلات قلب، ترشح هورمونهاي تيروئيدي و يا پارامترهاي آناتومي دستگاه هاي گردش خون و تنفس مشاهده مي شود. همه محققين اعتقاد دارند كه كنترل قطعي آسيت در نهايت از طريق اصلاح نژاد و توليد جوجه هاي مقاوم به آسيت ميسر مي گردد. اما تا رسيدن به آن مرحله راه كارهاي موقت شامل بهره گيري از نور متناوب به جاي نور دائم، استفاده از داروهاي آنتي اكسيدان و روشهاي محدوديت غذايي در هنگام رشد جوجه، كه مي تواند تا حدودي سبب كاهش وقوع آسيت و ضرر زيان آن در صنعت مرغداري گوشتي بگردد، پيشنهاد مي شود.