عملكرد جوجههاي گوشتي طي و بعد از اعمال محدوديت غذايي در سنين اوليه
در اين تحقيق اثرات رقيقسازي انرژي و پروتئين جيره آغازين در سن 6 تا 12 روزگي بر عملكرد جوجههاي گوشتي سويه تجارتي راس (Ross) مورد مطالعه قرار گرفت . اين آزمايش قالب طرح كاملا تصادفي با 6 گروه آزمايشي در 4 تكرار انجام شد. هر تكرار به عنوان يك واحد آزمايشي حاوي 30 قطعه جوجه گوشتي به صورت مخلوطي از دو جنس ، نر و ماده، بود. از پوسته برنج براي رقيقسازي انرژي و پروتئين جيره آغازين به ميزان 0 (شاهد)، 10، 15، 20، 25 و 30 درصد در دوره محدوديت (12-6 روزگي) استفاده شد. انرژي و پروتئين جيرههاي آزمايشي به ترتيب 3089، 2780، 2626، 2472، 2317 و 2163 كيلوكالري انرژي قابل متابوليسم در هر كيلوگرم جيره و 16/1, 17/16, 18/23, 19/29, 21/45 و 15/02 درصد پروتئين خام بود. در بقيه روزهاي پرورش تا 21 روزگي از جيره آغازين و از 22 تا 42 روزگي از جيره رشد مرسوم (بدون پوسته برنج) استفاده شد. در كل دوره جوجهها به صورت آزاد به خوراك دسترسي داشتند. همچنين جيرهها به صورت آردي تهيه شده بود. رقيقسازي جيره سبب افزايش مصرف خوراك طي دوره محدوديت گرديد، اما مصرف انرژي و پروتئين كاهش پيدا كرد به همين خاطر افزايش وزن بدن طي محدوديت نيز كاهش يافت . به دليل رشد جبراني در هفتههاي بعد از محدوديت از لحاظ آماري تفاوت معنيداري بين وزن بدن جوجهها در گروههاي تحت محدوديت و گروه شاهد در 42 روزگي مشاهده نشد (P>0.05) مصرف خوراك در دوره بعد از محدوديت در گروههاي تحت محدوديت اندكي كمتر كمتر از گروه شاهد بود. به همين دليل بازده غذايي در گروههاي تحت محدوديت به طور جزيي در دوره تغذيه مجدد (دسترسي آزادانه به غذا) بهبود يافت ، اما اختلاف معنيداري با گروه شاهد نداشته است (P>0.05) رقيقسازي جيره در سنين ابتدايي تغيير معنيداري در درصد كبد، درصد لاشه و درصد امعاء و احشاء در سن كشتار ايجاد نكرد. همچنين كاهش معنيداري در درصد چربي محوطه شكمي مشاهده نشد. به طور كلي چون برنامههاي محدوديت غذايي باعث كاهش تلفات ناشي از عوارض متابوليكي، بهبود بازده غذايي، كاهش هزينهدان و كاهش چربي محوطه شكمي (بدون كاهش وزن در سن كشتار) ميشوند، مزيت دارند. در اين آزمايش 20 و 25 درصد رقيقسازي جيره در هفته دوم به خاطر كاهش هزينهدان و اندكي افزايش در وزن نهايي سبب بهبود بازده توليد شده است .