داخلی     آرشيو مقاله     تغذیه
Share/Save/Bookmark
 
شنبه ۱۹ فروردين ۱۳۹۱ ساعت ۱۶:۲۹
کد مطلب : 5835
 

قيصري عباس علي*,عفيفيان علي,پوررضا جواد,جهان فر حسن,شيخ هاديان حسين
اثر استفاده از روش هاي مختلف تغذيه مرحله ايي بر عملکرد و صفات کيفي تخم مرغ در مرغ هاي بومي اصفهان
 
اثر استفاده از روش هاي مختلف تغذيه مرحله ايي بر عملکرد و صفات کيفي تخم مرغ در مرغ هاي بومي اصفهان
جهت بررسي اثر اعمال روش تغذيه مرحله اي در طول دوره تخمگذاري بر عملکرد و صفات کيفي تخم مرغ در مرغ هاي بومي اصفهان در شرايط سالن تحقيق حاضر انجام گرفت. بدين منظور با وجود چهار روش تغذيه مرحله اي (چهار تيمار) و در اختيار داشتن 14 قفس زميني آزمايش حاضر در قالب يک طرح کاملا تصادفي نامتعادل انجام شد. جيره غذايي مورد استفاده در اين آزمايش داراي 2500 کيلوکالري انرژي قابل سوخت و ساز و 15 درصد پروتئين خام بود. تا سن 24 هفتگي مقدار خوراک مصرفي همه پرندگان مشابه بود. از سن 25 هفتگي ميزان خوراک اختصاصي براي گروه هاي مختلف به صورت تدريجي ولي با شدت هاي متفاوت افزايش يافت، بطوريکه در دوره اوج توليد (34-29 هفتگي) خوراک گروههاي آزمايشي 1، 2، 3 و 4 به ترتيب 120، 130، 140 و 150 گرم در روز بود و پس از آن تا سن 50 هفتگي به موازات کاهش توليد مقادير فوق براي هر يک از گروهها بطور جداگانه و تدريجي کاهش يافت. از سن 51 هفتگي تا آخر دوره آزمايش (64 هفتگي) نيز مقدار 115 گرم خوراک در روز به ازاي هر مرغ براي همه گروهها در نظر گرفته شد. صفات مورد اندازه گيري در طول دوره آزمايش شامل درصد توليد، وزن تخم مرغ، توليد توده اي تخم مرغ، ضريب تبديل غذايي و برخي از صفات کيفي تخم مرغ هاي توليدي بودند. نتايج اين تحقيق نشان داد که چهار روش تغذيه مرحله ايي تاثير معني داري بر ميانگين درصد توليد، توليد توده اي و صفات کيفي تخم مرغ نداشت. با اين وجود تفاوت بين تيمار 1 و 4 از نظر ميانگين وزن تخم مرغ (52.8 در مقايسه با 53.7)، ضريب تبديل غذايي (3.9 در مقايسه با 4.2)، ميزان انرژي و پروتئين مصرفي براي توليد هر تخم مرغ (به ترتيب 521.1 و 31.3 در مقايسه با 571.1 کيلوکالري و 34.3 گرم) در کل دوره آزمايش (64-25 هفتگي) و همچنين ميانگين وزن بدن مرغها در پايان دوره آزمايش معني دار (p<0.05) بود. بطور کلي نتايج تحقيق حاضر نشان داد که با اعمال برنامه تغذيه مرحله اي از ابتداي دوره توليد و افزايش تدريجي خوراک تا تخصيص روزانه 120 و يا حداکثر 130 گرم در زمان حداکثر توليد و سپس کاهش آن، در مقايسه با مقادير 140 و 150 گرم در روز، مي توان عملکرد مناسبي را از توده مرغان بومي مورد مطالعه انتظار داشت.