مطالعه ارزش تغذيهاي خرماي كامل ضايعاتي با و بدون آنزيم بر عملكرد جوجههاي گوشتي
اين آزمايش به منظور بررسي تأثير خرماي كامل غير قابل استفاده در خوراك انسان و استفاده از آنزيم بر عملكرد جوجههاي گوشتي طراحي گرديد. تركيب شيميايي و انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري (AME) و تصحيح شده بر اساس ابقاي صفر نيتروژن (AMEn) خرما تعيين شد و سپس با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتي نژاد راس و در قالب يك طرح فاكتوريل 3×2 اثرات سطوح مختلف خرما (صفر، 10 و 20 درصد) و آنزيم (با و بدون آنزيم) بر عملكرد مورد مطالعه قرار گرفت. خرماي مورد آزمايش از انرژي قابل سوخت و ساز و پروتئين خام كمي برخوردار بود (به ترتيب 2729 كيلوكالري در كيلوگرم و 4/3 درصد). جوجههايي كه با سطوح 10 و 20 درصد خرما تغذيه شدند، به استثناي 3 هفته اول پرورش، از رشد كمتري نسبت به تيمار شاهد برخوردار بودند (01/0P<). همچنين استفاده از خرما سبب افزايش ضريب تبديل شد (01/0P<). استفاده از آنزيم در بهبود رشد و ضريب تبديل مؤثر بود (05/0P<). تيمارهاي مورد مطالعه تأثيري بر فاكتورهاي خوني نداشتند اما وزن سنگدان در جوجههايي كه با سطوح مختلف خرما تغذيه شده بودند، بيشتر از شاهد بود (05/0P<). در ارتباط با هزينه خوراك براي توليد يك كيلوگرم وزن زنده در كل دوره اختلاف معنيداري بين تيمارها مشاهده نشد.