Share/Save/Bookmark
 
سه شنبه ۷ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۰۰
کد مطلب : 11787
 

دفاع تاجران تراریخته از "ماده‌ای سرطان‌زا" با تولید محصولات تراریخته
انجمن تولید‌کنندگان سموم اعلام کرده که گلایفوسیت "عامل اصلی ابتلا به سرطان" است که از طریق دام و خاک به انسان منتقل می‌شود؛ گلایفوسیت پس از اسپری بر روی گیاهان تراریخته با آب از بین نمی‌رود.
مرجع : تسنیم
 
دفاع تاجران تراریخته از "ماده‌ای سرطان‌زا" با تولید محصولات تراریخته
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ پیش از این در خبری به بررسی نتایج برخی تحقیقات علمی درباره تاثیرات مخرب گلایفوسیت به‌عنوان علف‌کش مورد استفاده در تولید محصولات تراریخته پرداختیم.

سم گلایفوسیت از ترکیباتی چون نیترات، فسفات، دی اکسید کربن و آب تشکیل شده است، استفاده از گلایفوسیت در گیاهان برای سم‌پاشی و از بین بردن علف هرز، گیاه را مقاوم کرده و کشاورز را مجبور به استفاده دوز بیشتری از گلایفوسیت می‌کند و در نهایت دوزهای بالای گلایفوسیت برای سم پاشی، باعث ذخیره آن در خاک شده که تا مدتها نیز از بین نمی‌رود.

بیشتر بخوانید: همراه محصولات تراریخته "سم گلایفوسیت" هم می‌خورید

مجله معتبر Environmental Science &Technology نتایج تحقیقی در دانشگاه اکستر انگلستان را فاش کرد که نشان می‌دهد ماده «راندآپ» و ماده مؤثره آن "گلایفوسیت" به عنوان پرمصرفترین علف‌کش مورد استفاده در تولید و کشت محصولات تراریخته در مقادیر 10 میلی‌گرم و بیشتر از آن سبب اخلال در برخی ژنها در اندام تناسلی ماهی (بیضه ها و تخمدانها) می‌شود.

این ماده شیمیایی که بقایای آن روی محصولات تراریخته وجود دارد، ضمن آلودگی آبهای سطحی، موجب بروز اختلالاتی از جمله مرگ جنین ماهی در مراحل اولیه لقاح یا خروج زودتر از موعد جنین از تخم می‌شود.

این مجله معتبر همچنین نتیجه تحقیق دیگری را فاش کرد، که نشان می دهد مقدار موجودی گلایفوسیت و مشتقات آن در محصولات تراریخته، 15 میلی گرم یا بیشتر است؛ این نتیجه به این معناست که سم موجود در مواد غذایی که در سوپرمارکتهای امریکا به فروش می‌رسد، همواره بیش از آستانه مجاز بوده و این سم از طریق غذا وارد بدن مردم می‌شود.

انجمن تولید‌کنندگان سموم در این زمینه گفته است که گلایفوسیت "عامل اصلی ابتلا به سرطان" است که از طریق دام و خاک به انسان منتقل می‌شود؛ گلایفوسیت پس از اسپری بر روی گیاهان تراریخته با آب از بین نمی‌رود، شواهد نشان می‌دهد در ادرار انسان، خون و حتی شیر مادران هم این ماده شیمیایی یافت شده است.