|
|
شنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۵۲
کد مطلب : 9266
تاثير سه دماي مختلف اكستروژن دانه سوياي پرچرب بر مقدار انرژي قابل متابوليسم ظاهري (AMEn)، قابليت هضم مواد مغذي و عملكرد توليد جوجه هاي گوشتي
|
سيدعلي ميرقلنج، ابوالقاسم گليان، حسن كرمانشاهي، احمد رضا راجي
در آزمايش اول، براي بررسي ميزان انرژي قابل متابوليسم ظاهري تصحيح شده براي ازت (AMEn) و قابليت هضم ظاهري مواد مغذي دانه سوياي پرچرب اكسترود شده در سه دماي 145و 155 (دماي معمول كارخانجات) و 165 درجه سانتيگراد، سطوح صفر، 5/7، 15 و 5/22 درصد از هريك از دانه هاي سوياي اكسترود شده در سه دماي مختلف، از روز 15 الي 21 جايگزين بخشي از جيره بر پايه ذرت-سويا گرديد. مقادير AMEn و قابليت هضم مواد مغذي در مقابل سطح استفاده از نمونه در جيره پايه آناليز رگرسيون شده و تا 100 درصد جايگزيني، برآوردگرديد. ميانگين AMEn دانه هاي سوياي اكسترود شده در سه دماي 145، 155 و 165 به ترتيب 3893، 3908 و 4037 كيلوكالري بر كيلوگرم به دست آمد كه تفاوت معني داري با يكديگر نداشتند. قابليت هضم ظاهري ماده خشك و چربي خام دانه سويايي كه در دماي 165 درجه سانتيگراد اكسترود شده بود، بطور معني داري نسبت به دانه سوياي اكسترود شده در دماي 145درجه سانتيگراد، بالاتر بود. در آزمايش دوم، اثرات استفاده از 15درصد دانه سوياي اكسترود شده در سه دماي 145، 155 و 165 درجه سانتيگراد بر عملكرد، ويسكوزيته محتويات گوارشي روده كوچك و ريخت شناسي مخاط ژوژنوم جوجه ها مورد بررسي قرار گرفت. افزايش وزن، مصرف خوراك و ضريب تبديل غذايي جوجه ها در طول كل دوره (يك الي 42 روز) و ويسكوزيته محتويات گوارشي روده در 21 روزگي، تحت تاثير دماي اكستروژن دانه سويا قرار نگرفت. اگرچه با افزايش دماي اكستروژن، طول پرزهاي مخاط ژوژنوم جوجه ها افزايش يافت كه اين افزايش طول پرزها باعث شد كه با بكاربردن دماي 165 درجه سانتيگراد، نسبت به دو دماي 145 و 155 درجه سانتيگراد، افزايش معني داري در سطح جذبي پرزهاي جوجه ها ديده شود.
کليدواژگان: دانه سوياي پرچرب; دماي اكستروژن;قابليت هضم مواد مغذي;عملكرد; ريخت شناسي ژوژنوم
