|
|
چهارشنبه ۲۵ فروردين ۱۳۸۹ ساعت ۱۵:۴۶
کد مطلب : 470
بررسي كمي و كيفي عضلات سينه در نيمچه‌هاي گوشتي نر و ماده در سنين مختلف ذبح در رابطه با تغذيه سورگوم حاوي سطوح مختلف تانن و امكان جايگزيني سور
|
در اين مطالعه تركيب موادمغذي و مقدار تانن در سه رقم سورگوم(كم‌تانن، داراي تانن متوسط و پرتانن) و دو رقم ذرت (ايراني و وارداتي) تعيين شد.
در اين مطالعه تركيب موادمغذي و مقدار تانن در سه رقم سورگوم(كم‌تانن، داراي تانن متوسط و پرتانن) و دو رقم ذرت (ايراني و وارداتي) تعيين شد. مقدار پروتئين خام در هر سه رقم سورگوم، بالاتر از ذرت وارداتي بود و چربي خام، الياف خام و پروتئين در سورگوم پرتانن بيشتر از دو رقم ديگر سورگوم بود. ذرت ايراني، چربي خام و پروتئين بيشتري(11/7 و 5/91 درصد) نسبت به ذرت وارداتي داشت . مقدار فسفر در ارقام سورگوم (0/38 درصد) بالاتر از ذرت (0/28درصد) بود ولي از لحاظ كلسيم(0/02 درصد) تقريبا مشابه بودند. انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري و حقيقي كه به روش سيبالد تعيين گرديد، مشخص نمود با افزايش تانن از مقدار انرژي كاسته شده و در بين سه رقم سورگوم اختلاف معني‌داري ملاحظه شد(p<0/05). هر دو نمونه ذرت انرژي قابل سوخت و ساز حقيقي بيشتري در مقايسه با ارقام سورگوم داشتند(P<0/05) بيشترين انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري را سورگوم كم‌تانن داشت ، (3543 kcal/kg) در حالي كه بين سورگوم داراي تانن متوسط (3458 kcal/kg) و دو رقم ذرت (3406 kcal/kg) مقدار آن تفاوت معني‌داري نداشت . به منظور تعيين ميزان جايگزيني سورگوم به جاي ذرت در جيره و بررسي اثرات تانن و افزايش سن در عملكرد جوجه‌هاي گوشتي و كميت و كيفيت عضله‌ي سينه، سه رقم سورگوم با تانن كم(0/138 درصد) تانن متوسط(0/241 درصد) و تانن زياد(0/377 درصد) در دو سطح 50 و 100 درصد جايگزين ذرت در جيره‌ي شاهد (داراي ذرت) گرديد و براي هر گروه سه تكرار در نظر گرفته شد كه در هر تكرار 22 قطعه جوجه‌ي گوشتي يكروزه از نژاد آرين قرار داشت و در يك دوره‌ي 63 روزه اثر اين جيره‌ها در دو جنس نر و ماده بطور مجزا مورد مطالعه قرار گرفت . جايگزيني سورگوم ضريب تبديل غذا را در مقايسه با ذرت تحت تاثير قرار داد(P<0/05)، در حالي كه تا 50 درصد جايگزيني، اختلاف معني‌داري بين ارقام سورگوم ملاحظه نشد. اضافه وزن در بين گروهها يكسان بود و تنها جيره‌اي كه در آن سورگوم داراي تانن متوسط صد درصد جايگزين ذرت شده بود اضافه وزن كمتري را حاصل كرد(P<0/05). اثر خطي و درجه دو مقدار مصرف تانن بر روي افزايش وزن روزانه، مصرف غذا، وزن نه‌هفتگي و تلفات معني‌دار بود(P<0/01) همبستگي بين مصرف تانن و ضريب تبديل 0/44 بدست آمد(P<0/05) وجود 2 گرم در كيلوگرم تانن در جيره براي جوجه‌ها قابل تحمل بود ولي چون خروسها مصرف غذاي بيشتري داشتند، بيشتر و سريعتر از مرغها به تانن عكس‌العمل نشان دادند. درصد سينه نسبت به وزن زنده در چهار سن42،49،56 و 63 روزگي به ترتيب 20/4, 19/32,18/13,18/76 درصد بود و در جنس ماده درصد سينه بالاتر از جنس نر قرار داشت (19/57 درصد در مقابل 19/05 درصد). اثر خطي وزن بدن بر وزن سينه و عضله‌ي سينه(R2=0/95) و چربي محوطه شكمي(R2=0/43) معني‌دار بود. تاثير جيره، جنس و سن بر روي تركيبات شيميايي عضله‌ي سينه معني‌دار نبود ولي با افزايش سن از مقدار رطوبت و خاكستر عضله‌ي سينه كاسته و چربي آن افزوده شد. همبستگي سطح مصرف تانن و وزن عضله‌ي سينه‌منفي (r=-0/19 P<0/01) و سطح مصرف تانن و چربي محوطه شكمي مثبت (r=0/24, P<0/01) بدست آمد.
تهرانی
۱۳۸۹-۰۱-۳۱ ۱۴:۱۴:۰۵
عالی
