بررسي مقايسهاي برنامههاي مختلف واكسيناسيون در پيشگيري از بيماري نيوكاسل
بيماري نيوكاسل يكي از خطرناكترين امراض عفوني پرندگان است كه گاهي تلفات ناشي از آن تمام افراد گله را از بين ميبرد. عامل بيماري، يك ويروس از جنس پاراميكرو ويروس بوده و داراي سويههاي مختلف فوق حاد، حاد يا حديت كم است . تمامي سويههاي ويروس از نظر سرولوژيكي شكل و ساختمان مشابه بوده و تنها از لحاظ حدت براي طيور، جنين جوجه و كشت بافت با هم متفاوتند. با عنايت به بروز تلفات و خسارات اقتصادي فراوان ناشي از بيماري، پيشگيري و كنترل آلودگي داراي اهميت بسيار است . روشهاي مايهكوبي رايج براي پيشگيري از بيماري عبارتند از: چشمي، تزرقي - چشمي، خوراكي، اسپري كه با استفاده از برنامههاي مختلفي بكار گرفته ميشود. در اين تحقيق با بررسي ايمنيت (قدرت دفاعي طيور) حاصله با بكارگيري روشهاي مختلف مايهكوبي در تيمارهايي هشتگانه مختلف جوجهكشي به طرق باليني و آزمايشگاهي ميتوان به وضعيت آلودگي و مصونيت طيور پي برده و كارايي انواع روشها و برنامههاي مورد استفاده را ارزيابي نمود و مناسبترين روشها و برنامههاي واكسيناسيون را با در نظر گرفتن شرايط منطقه معرفي نمود.