|
چهارشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۲۵
کد مطلب : 9573
اثر محدوديت كمي خوراك و تغذيه وعده اي بر عملكرد، تركيبات لاشه و عارضه آسيت در جوجه هاي گوشتي
|
حسين محب الديني، بهروز دستار، محمود شمس شرق، سعيد زره داران
|
1) تغذيه به صورت آزاد ( گروه شاهد)،
2) تغذيه نياز نگهداري از 14-7 روزگي،
3) تغذيه50% نياز رشد از 14-7 روزگي،
4) تغذيه وعده اي از 14-7 روزگي
5) تغذيه وعده اي از 21-7 روزگي استفاده شد. 300 قطعه جوجه خروس گوشتي يك روزه در قالب يك طرح كاملا تصادفي با پنج تيمار، پنج تكرار و 12 جوجه در هر تكرار تا سن 42 روزگي پرورش يافتند. در سن 21 روزگي جوجه ها در معرض دماي 15 درجه سانتي گراد براي القاي آسيت قرار گرفتند. صفات اندازه گيري شده شامل عملكرد، تركيبات لاشه، فراسنجه هاي قلب و خون بودند. نتايج نشان داد كه گروه هاي محدوديت داده شده به صورت كمي در مقايسه با گروه شاهد، افزايش وزن و مصرف خوراك كمتري داشتند (0/05>P). در پايان دوره آزمايش، گروه تغذيه شده به صورت وعده اي به مدت يك هفته ضريب تبديل غذايي كمتري نسبت به گروه تغذيه 50 درصد نياز رشد داشتند (0/05>P). محدوديت غذايي اثر معني داري روي درصد تركيبات لاشه (لاشه قابل طبخ، سينه، ران و چربي حفره شكمي) نداشت. جوجه هاي گوشتي تغذيه شده به صورت آزاد و وعده اي به مدت يك هفته غلظت هماتوكريت و هموگلوبين بالايي داشتند (P<0.05). گروه تغذيه وعده اي يك هفته در مقايسه با گروه هاي محدوديت كمي خوراك وزن قلب بيشتري داشت (P<0.05). اختلاف آماري معني داري در شاخص آسيت (نسبت وزن بطن راست به وزن دو بطن)، وزن بطن راست و درصد وزن قلب در بين تيمارها مشاهده نگرديد. به طور كلي نتايج نشان داد كه محدوديت با شدت كمتر (تيمارهاي تغذيه وعده اي) در مقايسه با محدوديت شديد (تيمارهاي محدوديت كمي خوراك) در ايجاد رشد جبراني كامل موثرتر است. با توجه به فاكتورهاي خوني، محدوديت غذايي شديد مي تواند باعث كاهش حساسيت به آسيت در جوجه هاي گوشتي شود.
کليدواژگان: آسيت، تغذيه وعده اي، تركيبات لاشه، جوجه گوشتي، عملكرد، محدوديت غذايي
